i gdzie się podział nasz...

"rodzimy się po to by umrzeć"

jak głęboko
potrafimy spojrzeć
sobie w oczy
by umieć
dostrzegać w nas
nadal te same osoby

jesteśmy tylko
oraczami...
odwróceni od
historii swoich
jak od przygody
Ikara

(...)

a pamietasz jak
mówiłeś że
nie czujesz bólu
a poczułeś łzy?

staliśmy na dachu
ulepionym z marzeń
gdy chciałam podać
rękę śmierci
nie pozwoliłeś
a skoczyłeś ty...

***

a tak lubiłam
gdy milczeniem
liczyłeś gwiazdy
na niebie
i jednym spojrzeniem
potrafiłeś zgasić
księżyc

(uderzaliśmy powiekami
o jutrzejszy dzien...)

miłośc dla mnie już chyba umarła...nie uczy niczego od nowa...ciągle chodzi tymi samymi przetartymi szlakami...miłość powinna zaskakiwać , mnie już chyba nie zaskoczy nic...

autor

mala_poetka

Dodano: 2006-01-22 12:20:41

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie