Głębia

Jak porzucony liść
z wiatrem pchnięty w niepamięć,
Jak odrzucona owoców kiść
I byle jaki kamień

I serce puste głucho woła,
Bez brzemienia i nadziei
I nie wiem czy dusza zdoła
Kawałki swe na zawsze skleić

Widać już tylko morze łez
I ocean nicości bezdennej
I choć ból kończy swój kres
Miłości potrzeba bezwzględnej

A Potępione nicością chwile,
Odejdą na zawsze
By wypuściwszy w świat motyle
Otoczyć się pięknem jasnym.

autor

Zielona Mrówka

Dodano: 2009-01-24 13:08:07

Ten wiersz przeczytano 1318 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie