Głupie serce

Ściany chłoną gwar kawiarni - płoną świece.
Smukła postać - wzrok za oknem - nieobecna.
Oni w siebie zapatrzeni - mówią sercem.
Jej umarło. W głowie pustka. Świat skamieniał.

Tylko czemu myśli biegną w tamtą stronę.
Tak codziennie, chociaż wcale tego nie chce.
Zaufała, dzisiaj bywa udręczone -
mimo bólu wciąż wyrywa - głupie serce.

Miękkie dłonie utulały aż do świtu.
W oczach tylko siódme niebo - nie inaczej.
Dzisiaj pustka, chociaż wszystko woła: - Przytul.
Na stoliku w kilku słowach: - Wybacz, Andrzej.

Tak codziennie przy tym samym tkwi stoliku.
Oczy, kontur wyobraźni nieprzytomnie,
obejmują prosząc tęsknie znowu: - Przytul.
Nagle wstaje. W myślach głośne: - Nic tu po mnie.

autor

magda*

Napisany: 2016-06-10 Dodano: 2016-06-10 13:20:16

Ten wiersz przeczytano 1418 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie