Gnę swoją głowę

Na ciemną stronę życia wchodzę,
płodząc głupoty sobie szkodzę.
Innych to śmieszy, nawet drażni,
chociaż w czytaniu nie uważni.

Chociaż w czytaniu biegli nawet,
inaczej czują moją sprawę.
Którą wyłuszczam tłustym drukiem,
dla tych mądrali jestem mrukiem.

Milczącym cieniem blasku słońca,
co się wypalić chce do końca.
Rzucając światło gdzieś na boki,
robiąc przedziwnych salt uskoki.

Gnę własną głowę przed skaraniem,
bo jestem takim dziwnym draniem.
Nie chcę ulegać mądrym wzorom,
mam własną wizję, czasem chorą.

A czasem śmieszną aż do spodu,
gdzie czuć początek rąbka lodu.
Piecze i pali moje słowo,
snując powiastkę wam niezdrową.

Gdyż jak już wcześniej rozprawiałem,
na ciemną stronę się dostałem.
Może to śmieszy was, i drażni,
czytając... bądźcie wciąż uważni.

autor

Grand

Napisany: 2011-08-17 Dodano: 2011-08-18 00:21:53

Ten wiersz przeczytano 420 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie