Gombrowicz o pupie

Pupa błądzi w podświadomości mojej
pupa gorzkich wspomnień
prześladuje mnie na każdym kroku
aż upupia bezlitośnie

Dorosłość policzkuje mnie bezkarnie
trzyma za mordę i ciska w błoto,
a ja wiązką dorosłych słów
przeklinam każdego przechodnia
traktując go jak ostatniego śmiecia

Dorosły - wycięty z obrazka stereotypów
krzywych bohaterów, którzy bochaterami nie są
a los tak sprawił i instynkt zwirzęcy,
że zwycięzcami ich okrzyknięto
upupiacze przeklęci...

Dorosłość usiadła na kwiatku w ogrodzie
i baka puściła, a kwiat umarł w smrodzie,
ucichły też rośliny rosnace na boku
bo wszędzie śmierdziało, upupiało wokół

Ale co ja piszę o kwiatkach, o pupie
dorosły to przeczyta i bedzie mjał w .....

E.W dziękując za chwile kiedy nie jest dorosła.

autor

DAROW

Napisany: 1986-06-23 Dodano: 2004-12-16 19:34:56

Ten wiersz przeczytano 9535 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie