Gorączka

Mocny ostry
niezwykle przyjemny
zapach wiosny
unosił się w powietrzu
Niebo na wschodzie
nabierało jasniejszych barw
Nie trudno było okreslic stronę swiata
W sercu na nowo rozgorzała radość
Ta radość która na
tyle godzin zamarła

Słońce swieciło z poza porannej mgły
jak zimna lśniąca tarcza
Płonoł otwarty ogień
Pożar ogarnoł już jednak więcej
niż można zobaczyć
Pod stosami ognisk
głęboko
tlił sią żażył z tajemniczą siłą
sprawiając że
ciepło przenikało w dół
do głębszych warstw..

Ten stłumiony niewidzialny pożar
jest jak...moja miłość
Nie można jej zdławić
trawi mnie powoli
tli się gorącym żarem
nic nie zdoła jej pokonać
Jest strasznie bolesna
a zarazem rozkoszna
nie zdołam się jej wyrzec...

autor

T@jemnicz@1988

Napisany: 2008-01-22 Dodano: 2008-01-22 19:27:44

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie