Górnolotne spojrzenia...
Nie byłoby ich bez Ciebie... J...
Tak mało drzew w lesie,
gdy szuka się tych wyszukanych
Tak mało szczęścia w życiu,
gdy czeka się wciąż na więcej
Tak mało słońca latem,
gdy nie docenia się jego najmniejszych
promieni
I tak mało miłości wśród Nas,
gdy każdy zamyka się w swój świat
I tak mało jeszcze mamy siebie,
gdy razem odkrywamy świat
I tak niewiele czasem potrzeba,
gdy w moim sercu czuję taki skarb
Skarbem tym może być każdy z Nas
Skarbem tym może być właśnie miłość w
Nas..
Skarbem tym dla mnie jesteś Ty…
I jak wiele by słów padło
I jak wiele bym starał się zrobić
I jak wiele bym Ci chciał oddać
Nic nie może równać się prawdziwej
miłości
Może jej wartość wyjdzie po latach..
Może jej nie da się ocenić i opisać
Może nie zawsze będzie kolorowo
Ale jednego nie zapomnę…
Jak to jest być z Tobą..
Nie zapomnę wieczorów i poranków
Wschodów i zachodów tych razem
spędzonych
Tych chwil radości i smutków razem
dzielonych..
Pięknie by było przeżyć to wszystko..
I za lat kilkadziesiąt odtworzyć to
wszystko..
Może i wtedy jak i dziś w tym momencie..
Popłynie łezka z mych oczu.. tak na
szczęście..
I będę w stanie powiedzieć to.. co tak
bardzo czuję..
Co kryje me wnętrze.. i podpowiada nie
tylko serce..
Co kryje rozum.. co jest wśród gwiazd..
Oby nie skończył się dla Nas ten piękny
czas..
I choć może to górnolotne spojrzenia..
Czasem duże i odległe marzenia..
Może i patrzę zbyt daleko..
Gdzie góra mija się z rzeką..
Ale to takie już małe życzenia
Które gdzie głęboko kryją się
I czekają na czas spełnienia.
Komentarze (2)
w tych wersach dużo przekazałaś.
Bardzo dobry wiersz...pokazuje jak to jest, jak nie
potrafimy dostrzec i jak ciągle nam mało...piękne