Gorzka ale prawda

Znów staniesz piękna, zielonooka,
tam gdzie mój sięga zmysł pożądania,
lecz ja przestałem bujać w obłokach,
nieświadomością się nie zasłaniam.

Czas by uczucia wyprać ze złudzeń,
poczucie winy dopiekło srodze,
na gorzką prawdę z wolna się budzę,
bo wiem że wspólnie nam nie po drodze.

Los dał ci szansę, wracasz do życia,
ja sam w nim sobie rolę wyznaczę,
nie chcę cię zwodzić jako ten spryciarz,
lecz z boku czuwać jako przyjaciel.

autor

karat

Dodano: 2012-01-03 06:48:39

Ten wiersz przeczytano 1010 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie