Gorzkie żale

Potrafisz wzruszyć Wiktorze. Pozdrawiam.

Smutno, z taką melancholijną rezygnacją... i tak
pięknie to napisałeś...To choć na częściowe
od-goryczenie - przesyłam ciepłe pozdrowienia! Nika
(majowa):)

Zosiu!- dziekuję. odczuwam ,ze wierszten - w jakis
sposob zawdzięczam twojej osobie. Moze jedynie
poetyka. - Są takie międzyludzkie i ponadmozgowe
oddziaływania.
Serdecznosci:)

Piękny wiersz. Wzruszył.
Pozdrawiam, Wiktorze :)

Tomku! - wielkie - wielkie dzięki. Nie bylem
wychowywany w tradycji katolickiej. w większości
byliśmy w srodowisku niechrzczonymi dzieśmi. wszelkie
pieśni religijne byly m obce. Pierwsz katolickie
przezycie - to był rok 1979i Msza Św. z J.P.II.
Nadszadł chyba moj czas: chce być bliżej Kościoła.
Pozdrawiam serdecznie:)

Jak byłem chłopcem, śpiewałem je z babcią.Babcia
odeszła a gorzki żal pozostał.Wiktorze bardzo ładna
kompozycja tego wiersza. Pozdrawiam Cię.

Mirku>:)

Ciekawe

Waldeczku! - po wielu latach mszalnej abstynencji -
może i ja zacznę bywać - także w dni powszednie:)

Marylko! - dziekuję:) forma dla mne nie now, ale
majowe doświadczenia - owszem:)

Wanda i BordoBlues: taka naturalna kolej. I nas tam
poniosą.
:)

Anno! - majowe dziewczyny już się do mne nie
usmiechają. - Niestety...

Arturze! - przepraszam. Byłem dla Ciebie... dla siebie
- i dla aniola - zbyt surowy.
Dziękuję za kom. i - pozdrawiam:)

Moja żona zawsze chodzi na majowe i pięknie śpiewa ...

piszesz jestem felernym egzemplarzem ... a przecież
można w życiu wszystko jeszcze odmienić ... a ten
świat deszczy jest bardzo potrzebny ...jak pieśni
majowe ...

Ciekawa forma przekazu.
Pozdrawiam serdecznie :)