Grób Andersena

Dla moich ukochanych bratanków- Kasi i Wojtusia

Grób Andersena
Spójrz! Nad grobem Andersena
dziki łabędź wolno leci,
a dziewczynka z zapałkami
przyszła lampkę mu zaświecić.
Spójrz! Tu wieczną wartę pełni
żołnierz- ołowiany zuch,
a Królowa Śniegu cicho
sypie z nieba biały puch.
Wiosną Bzowa Babuleńka
kwietny zapach tu rozsiewa,
pojawiają się stokrotki,
słowik pieśń niezwykłą śpiewa.
Pora wracać- zmrok zapada,
słońce powolutku gaśnie.
Śpi Andersen uśmiechnięty,
do snu go kołyszą baśnie.

Kalina Beluch

autor

kalina

Dodano: 2006-08-04 20:24:30

Ten wiersz przeczytano 1926 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie