GROBOWCE, MOGIŁY, NAGROBKI,...

Niemi świadkowie historii kart,
tych wielkich i tych małych.
Ukradkiem ocieramy łzy,
na wspomnień z nimi chwil.

Cichym szelestem opadłych liści,
Szepcą niewypowiedziane za życia myśli.
Naręcza kwiatów, płomień ciepłych świec,
w zadumie uchwycone zastygłe spojrzenia
i pełne emocji wnętrza serc.

Wiemy, taki jest nas wszystkich kres…,
Tym czasem, mimo smutku – do widzenia!

autor

Atnaloy

Napisany: 2010-10-31 Dodano: 2010-11-04 23:16:13

Ten wiersz przeczytano 1280 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie