Grubo

Miała urody pod dostatkiem,
wypełniała każdą na brzuchu fałdkę,
poduszkę na biodrach.

Więcej niż słodka
- lukrowa.

Drugi podbródek chował
obietnice nieodgadnione.
Biust (ważył chyba tonę)
był jak poduszka miękki.
Palce - krągłe precelki
- wkładały do ust smakowite kęsy.
Każdy facet, duży czy mniejszy
- chciał zaznać jej miękkości.

Była gruba, jak to mówią... "przy kości"
lecz nikt tego nie widział.

Żyła w niewiedzy śliczna.
Umarła jak każdy.

Kiedy zastęp grabarzy ją taszczył,
każdy wspominał puszystość ciepłą.
A ona - zaskakująco lekko
unosiła się duchem
nad konduktem,
żegnając kilogramy z wdziękiem.

Jak widać do nieba idą... nie tylko lekkie.

autor

DoroteK

Napisany: 2012-01-12 Dodano: 2012-12-17 06:31:54

Ten wiersz przeczytano 1261 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie