GRUSZA
Gdzieś na polu stoi grusza
Pięknie gałązkami rusza
Wiaterek owiewa jej talie
Listki śmieją się gwarnie
Pszczoły do gruszy przylatują
Z pyłków plastry miodu budują
Kwiatki z wiaterkiem lecą w świat
Na gałązkach pozostał tylko ślad
Na gruszy pozostała mała zawiązka
Taka maleńka i miękka jak gąbka
Drobniutki owoc miłości
Wiatru gruszki i gości....
autor
skarb-323F
Dodano: 2010-11-24 11:42:15
Ten wiersz przeczytano 644 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
ładny suptelny do myślenia jak przyroda tak i my .....
pozdrawiam
Zgadzam się z Sotek musisz popracować nad rytmiką...
bo wiersz (szczególnie rymowany) ma płynąć, brzmieć i
być jak muzyka... dlatego PRACUJ NAD RYTMEM...
pozdrawiam:)
:-) ale przyjemnie się zrobiło :-)
Miły wiersz, jakbym widział ten podmiot liryczny
-gruszę+!@+]
Jak widać miłości można dopatrzeć się również w
przyrodzie. Troszkę pogubił Ci się rytm, ale wierzę,
że kiedyś przeczytam kolejny Twój wiersz o miłości,
który poruszy moje serce. Z treść zostawiam na
początek plusa. Pozdrawiam:)
6 -cio czy 7-mio latek?
Wiosną zapachniało, leciutko i delikatnie :)