Grzanki dla Marmurowego Posągu

(Dla Tego, który wie, że to do niego)

Marmurowy posąg zasiadł przy skromnym stole
Wybijanym ognistym rubinem i morskim malachitem
Głębi jego ducha i osobowości.

I chociaż… żywioły zmagały się w jego oku
Posąg, nie zapłakał i nadal pragnął pozostać posągiem.

Usiadł człowiek koło niego i przyniósł mu pachnące zbawieniem grzanki…
Trochę ciepłego mleka wlał do porcelanowej, jakże kruchej szklanki.

Rzekł mu: Posłuchaj słów moich Przyjacielu, zrzuć skorupę, chwała temu
Lwu, co zjedzony zostanie przez żywego człowieka, biada - jeśli odwrotnie!
Wtedy na wybawienie obaj nie mają, co czekać.

Zarzuć więc czczą filozofię, rozkoszuj się życiem,
Nie kryj emocji natchniony Jej bytem, bo
Ona te grzanki Tobie, jeśli czas - przyniesie,
Pokochaj ją ponad życie, niezastąpionym to na nicość marmuru
Lekiem.

autor

Gabriel

Napisany: 2005-01-08 Dodano: 2005-08-01 23:19:45

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie