Grzybobranie

Och, jak pachną wrzosy, gdy nadejdzie wrzesień,
ile w puszczy grzybów w złotą polską jesień,
a ile żurawin znajdziesz na mokradłach.
Wszystko masz do życia i wszystko do jadła.

Gdy na kalendarzu koniec października
to znajdziesz podgrzybka, często borowika,
rosną tam opieńki na cieniutkich nóżkach,
a kanie obrosły wszystkie leśne dróżki.

Gdy wilgotne lato, wśród iglastych krzaków
rośnie tutaj mnóstwo złocistych maślaków.
W młodziutkich brzezinach niedaleko krzaka,
znajdziesz osiniaka i zawsze koźlaka.

Spacerujesz borem, patrzysz mała górka
kiedy mech odkryjesz, to zobaczysz turka,
a w jesienne chłody, gdy już krótkie dzionki
mnóstwo w lesie ludzi, zbierają zielonki.

Znam dobrze te lasy i wiem gdzie leszczyna,
drobniutkie gałązki orzeszkiem ugina
napełniasz swe torby często wielkie kosze
potem smacznie chrupiesz jesteś ich smakoszem.

Gdy nadejdzie zima to twoja piwnica
jak ktoś do niej zajrzy zaraz się zachwyca,
ile różnych słoi tutaj nastawiano.
Wielki gąsior wina wypiął brzuch jak balon.

Na piwnicznych półkach od ściany do ściany
stoi dużo grzybów namarynowanych.
Nawet w zamrażarkach grzyby są mrożone
na zimowe czasy będą przeznaczone.

Nie mogę zapomnieć nigdy bym nie chciała
tych mazurskich lasów, gdzie grzyby zbierałam.
lubię złote kurki śnię o borowikach,
nigdy nie przyniosłam pustego koszyka.

Dzięki Tobie Boże żeś puszczę obdarzył
gdy wróciłam z lasu zaraz grzyby smażę,
a te najpiękniejsze w słojach marynuję
zimą je zajadam i gości częstuję.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2016-09-22 Dodano: 2016-09-22 00:41:13

Ten wiersz przeczytano 1837 razy

Oddanych głosów: 51

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie