gwiazda

z dedykacją dla H.

tyle gwiazd minęło zanim zaplątany blask księżyca
stopił smugi niewyraźnych chmur do wtedy
nie wiem czemu co i kiedy ale fakt że nawet

lampa zgasła cierń pogubił czerpak stracił że

zaplątane w jeden węzeł pomiędzy datami
niezłączone nigdy kablem ciszą kryte w tle

nie wiem jakoś że dlaczego nie wiesz oni nie
ty na szalu słońca duszy ja wsród zorzy szarej
zaplątałam nuty raju ale wiem że znajdziesz

nie podniosę tafli kruchej kiedy bocian w dziobie
kruszy lustra pergaminu ale krople szkieł
zatamuję ciągle rwący dniem rozpuszczę jutro

ale oni nie wiesz kraje ja uzbieram kwiaty
tylko po to by na dworze znowu tamto że

autor

Emilia Szumiło

Dodano: 2006-12-05 19:16:37

Ten wiersz przeczytano 1123 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie