Hades na ziemi
Zefiru droga przeznaczenia
Przynosi wieści z zachodu
Słońce cicho wpada do morza
Skóra drży od lekkiego chłodu
Ziemia przez czas wydeptana
Ślady zostawia niezatarte
Chwil dawnych głęboka rana
Na Lete skierować swą barkę
Na strzępy myśli rozerwane
Partenon szeptu z kamienia
Pola Elizjum zaorane
Słowa wyrzucone z cienia
Krzyku rozkołysana Argo
Płynie do obojętności skał
Struny życia szarpnięte hardo
Nie tak Orfeusz na lirze grał...
Pabianice 26.05.2010
Komentarze (5)
Treść interesująca, jednak miejscami zaburzony rytm.
Pozdrawiam cieplutko :)
Porządek ziemi ma swoje prawa zachodu wschodu północy
i południa a wszędzie człowiek
Jego myśli i kurs mogą być takie jak w wierszu
"Na strzepy myśli rozerwane
SLowa wyrzucone z cienia
Na Lete skierować swą barkę"
Pozdrawiam
"Na Lete skierować swą barkę" - ryzykowny kurs, jeśli
już, to z dobrą busolą...
.....jesteśmy duszami wędrujacymi przez rzekę
zapomnienia......
.....niszczymy świątynie myśli.....
.....przepływamy przez życie obojętności
kalecząc siebie ostrzegając... przed złudnym
śpiewem syren...ogladajac się za tęsknotami....tracimy
to.... co najcenniejsze...... ;-)))
Nie ma już nadziei?Skąd takie myśli?wiersz zasługuje
na uwagę.