Haram

ciało jak codzień przez te cztery ściany ograniczone
oczy niegdyś goryczy łez kosztowały, ale są już zmęczone
nie ma dłużej entante cordiale pomiędzy duszą a Bogiem
umysł pałęta się w przestrzeni białej za świadomości progiem
lecz serce, naiwna mimoza: czekaj - rzecze
myślisz, że on cię nie chce, lecz przecież miłość nie uciecze

***

przychodzisz zawsze spokojem nieludzkim bezkresnie opętany
drzwi omijasz - budujesz życia mego cząsteczkom kurhany
ja wiem, że czas niepowstrzymany rzeczywistość zmienia
historię czy piękno, pogodę czy też ludzkie brzmienia
ale powiem Ci, kochany, że serce me z romantyzmu rodem
może poszczycić się iście konserwatywnym bycia sposobem
śmieje się z Ciebie skrycie, bo myślisz
że lodowatą ignorancją miłość uśmiercisz

***

i choć wątpliwy to zaszczyt być dla Ciebie haramem
w przez siebie samą stworzonym haremie
znów otoczę się ścianami
zaleję łzami
uśmiechnę do Szatana
i umilknę w oczekiwanie uwikłana

autor

Aimertume

Napisany: 2006-05-09 Dodano: 2006-05-09 19:21:34

Ten wiersz przeczytano 549 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie