Herbata Sfinksa

Siedzę i piję zieloną herbatę.
Sączę Ją mocno, bo życie niewarte
jest kolejnej kawy.

Papierosów nie rzucę, o nie!
Bo nie chcę...

I tak sobie schodzę samotnie do piekła
z uśmiechem na twarzy.
Uciekając od kamiennych serc.
Uciekając od zazdrosnych spojrzeń.

Marzeniami maluję lustro.

Szaleniec Was Wszystkich pozamykał
w celi zapowiadając, że zabije jedną osobę.

I zamiast próbować solidarnej ucieczki
wszyscy co do jednego się modlicie.

"Byle by nie padło na mnie".
Ale Sfinks popija herbatę.
Smok leci nad Wartę.
Jezus kiedyś spotkał Martę.
I inne niewiasty.

Rozpustne myśli?
Kto wie...
Kto chce.
Ale co?

Z głową w dół na dno.

autor

Wiwern

Napisany: 2019-02-26 Dodano: 2019-02-26 12:18:33

Ten wiersz przeczytano 1175 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Wesoły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie