Historia miłości z dzieciństwa

Dawno, dawno temu w odległej krainie,
dziewczynka pokochała chłopca, co piękne miał imię.
Miłość to była szkolna, a zatem
prosta, niewinna, dziecinna i skończyć miała się latem.
Jednak tej bajce nie takie zakończenie pisane,
bo jednej z dwóch połów nie przeszło kochanie.
Uczucie silne w jej sercu wciąż trwa
i ciągle rośnie z biegiem tych wielu lat.
Od pierwszego wyznania wkrótce dziesiąta rocznica minie.
Niepewność, tęsknota i serce w ruinie.
Pewnej przełomowej nocy w straży miał miejsce incydent.
Kto by pomyślał, że to się zdarzy?!
W pijańskim jej ekscesie, a trzeźwości młodzieńca,
padły pytania czy i on wciąż pamięta.
Odpowiedź twierdząca, cóż za zdziwienie,
lecz to nie znaczy, że w tym sercu wciąż gorące są miłości płomienie.
Że też paść musiały wiadome dwa słowa przeklęte
i pocałunek wyzwolony przez moce zaklęte.
Słowa nierozważne do niej należały,
z drugich ust potwierdzenia nie usłyszały,
choć to właśnie te usta pocałunek zainicjowały!
Dnia następnego, już w pełni świadomości,
w strachu przed ośmieszeniem brzmiała jej mowa:
"Przepraszam.A co mówiłam nieprawdą jest."
On - że urazy nie chowa.
Po jakimś czasie: "Nie chcę byś się do mnie nie odzywała." - On rozmowę zaczyna.
Szczęśliwa, lecz nie wie co o tym myśleć dziewczyna.
Rozmowa w kłótnię sie przeradza,
aż do teraz na wyciągnięcie ręki nikt się nie odważa...
I gdy znów się spotkają w tej samej krainie,
niech chłopczyk wie, jej uczucie trwa, trwać będzie i nigdy nie minie.
"Stara miłość nie rdzewieje" - takie jest powiedzenie,
lecz czy ta historia może mieć szczęśliwe zakończenie?

autor

Joy

Napisany: 2007-02-17 Dodano: 2007-02-17 11:12:36

Ten wiersz przeczytano 1311 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie