HOMILIA

Myślałem, że już nie będzie się wypowiadał, zgodnie z nałożonym zakazem. Ale ks. Międlar wypowiada się nadal. Postanowiłem więc i ja ponownie umieścić swój wiersz o nim.

Ręce rozpostarte trzymają brzytwę i Ewangelię
W tle tabernakulum, Ukrzyżowany też będzie słuchał
Homilii
Młody, prawie cherubinek, taki urodziwy
Kazanie zaczyna.

Od raka, który już tkankę
Narodową zżera
To bracia i siostry Ukrzyżowanego
To bracia i siostry Matki Jego

Cherubinek zaleca chemioterapię
Narodowo - antysemickie legiony

Tabernakulum półotwarte
Słucha i milczy

Drugi rak już u bram bogoojczyzny
Ma ciemną skórę, jest bezdomny
I innego Boga, a może tego samego
Tylko nazywa się obco

Tego nie wpuścimy, mur nienawiści
Patrioci prawdziwi postawią.

Jest jeszcze jeden, taki swojski
Niegroźny, najgorszego sortu
Jego stygmat, to inne poglądy
Nie nasze.

Na niego, Krakowskie Przedmieście wystarczy.

Jedno ramię księdza brzytwą błyska
Drugie wznosi Ewangelię
Parę kartek oprawionych w złoto
Słowo Boże.

Ksiądz przyjął Ciało i Krew pańską
Jak w każdą niedzielę.

Nic szczególnego w tym dniu się
Nie stało,
Słońce świeciło jak wczoraj, przedwczoraj.

autor

troilus

Napisany: 2016-08-23 Dodano: 2016-08-26 22:06:10

Ten wiersz przeczytano 1555 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie