Honor

Słowa miną razem z nami,
Kształt idei przetrwa chwilę,
By nad światów granicami
Znaleć w pustce swą mogiłę.


Tak też było i tym razem.
Kształt historii dobrze znany.
Najpierw dumne kryły twarze
Dar przez serca też skrywany,
Siła, spokój i odwaga,
Słuszna droga i uznanie,
Życia pełna równowaga,
Swych słabości przełamanie
...

Wnet bardowie i poeci
Bystrym okiem wychwycili,
Jak żar wielki w sercach wzniecić.
Świat terminem obdarzyli.

Honor.

Piękną była ta idea,
Której tyle zawdzięczamy,
W bitwie sztandar w górę pięła
Tych, co los był już spisany,
Gdy ojczyzna zawezwała
Młode dusze wprost pod broń,
Śmierci usta malowała,
Kiedy kula weszła w skroń...

Dziś sztandary śpią spokojnie,
Kule śpiew swój zaprzestały,
Tak jak żołnierz śpi dostojnie,
Tak idee też skonały.

autor

Jacek Kosno

Dodano: 2008-06-10 23:09:35

Ten wiersz przeczytano 879 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie