Horyzont

Poza czarnym zenitem snów mych błądzących
poza bytem
czasem
i wszelkim istnieniem...

Gałąź kołysze się na wietrze
a delikatne liście opadają z gracją...
ociąganiem...
opadają spokojnie...
wybrednie...
Oczekujac aż wiatr poniesie je ku piękna końcowi...

A czas idzie...
Zmęczony sobą...

Czarną ozdobą
wieczności krańca
Uczucie włada!

Ponad niebyt istniejąca
czarna gwiazda
w sercu tląca
ciche pomruki niespokojnych płomieni...

utraconych złudzeń...

czarnych kwiatów...

A wrzask się rozlega miliardem krzyków
a noc rozdarta zasłania swe lico
a wrzask i krew

Tak... nucą ciszą...

Kiedy oczy Twe gasną
kiedy gaśnie Twe serce
kiedy mord w tło wpleciony

Ostrym szarpnięciem
rozrywa rany
czasu końca
i czasu świtu

Czarne ptaki krążą tajemnym kluczem
z oddali...
Ze strachem...
Patrząc na morze czerwonych traw
i wzdychając...

Nad pięknem czeluści
Nad śmierci ogromem
Nad czasem znudzonym
Nad twarza Twą białą...

i ustami rozchylonymi...

i czerń i czerń wciąż w oczy sie wkrada
a czarna róża w serce Twe wbita
nuci pieśń pożegnalną

żegnaj... żegnaj...

Twe piękno całości...
Twych ust Lucyfery...

W tym czarnym westchnieniu niemego uścisku...
przytulona
spokojna
kroczysz absolutem,

I wieczność się kłania
I serce me płacze
I drży...
I szlocha...

...

U czarnego krańca świata mej duszy
stoisz i patrzysz

A ręce złożone...

Na mnie kierujesz wzrok swój samotny

I żyję nadzieją
I płonę miłościa
I gasnę
I znikam

a usta Twe szepczą
"Pomóż mi"

I wrzask
I skowyt
I cierń mego serca

Wbity głeboko w jasności inwersję...

I widzę
I krzyczę
I szarpię
I płaczę

a Ty uciekasz

uciekasz...

Uciekasz......

Mojej Królowej

autor

Błękit Szarości

Napisany: 2005-12-09 Dodano: 2006-08-12 03:58:24

Ten wiersz przeczytano 422 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie