Horyzont wspomnień..

Stał na horyzoncie
On..
Zwykły człowiek
Z masą marzeń
Z workiem wspomnień
Czarne włosy wiatr przewiewał
Mokre oczy
Pełne smutku
Stał i słuchał
Szumu morza
Na cieńkiej lini
Lini życia
On..
Stał samotnie
Wiedział,że życie
Jest ciężkie
Wiele bólu doznał
Smak porażki poznał
Stał tamtej nocy
Tylko morze
Było świadkiem
Tej tragedii o północy
Tylko ono
Rozumiało jego ból
A on nigdy już nie będzie mój..
Odszedł bez wątpienia
A pozostawił po sobie
TYLKO WSPOMNIENIA!

autor

Baha

Dodano: 2005-09-21 15:15:47

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie