Huśtawka

duchom

Po chwili zaskoczenia niepozornej chwili
Byliśmy dla siebie tak bardzo, bardzo mili
Jak szybko się to stało szybko rozkwitało
To sumą Sumarów w końcu zwiędnąć miało
I uschło gdzieś w sercu tam ciernią się wbiło
Zabierając mi oddech - mą krew to wypiło
Straciłem to wszystko w jednym oka mgnieniu
Wrzucając w tajfun myśli o moim istnieniu
Które czasem tak bywa zostaje bez siły
I chodź jestem taki dobry zły lub miły
Bo choć chwile smutku piękna i radości
Przeplatają się łączą tak jak w ciele kości
To czasem się złamie i z bólem coś trzaśnie
A wiara i nadzieja znowu dzisiaj zaśnie
Ja nie chcę się budzić w nostalgii chcę zostać
Wierzyć chcę i pragnąć ujrzeć jedną postać
Bo wszystko gdzieś głęboko czy w sercu czy duszy
Sprawia że Ja czuję jak śnieg w lecie prószy

upiorom

autor

mg4you

Dodano: 2011-01-28 00:00:37

Ten wiersz przeczytano 729 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie