'I ciągle widzę ich twarze'
z czułością gładzisz
jasne włosy synka
bezbronnego jak 'Śpiący Staś'
uwieczniony kreską mistrza
w swoim teatrze nie przewidział
drutów kolczastych
zabójczej ciszy cyklonu
i sterty dziecięcych bucików
a potem
życie stoczyło się w przepaść
głowy ścięte mieczem
zostawiły ciemność
wojenna czerwień
osierociła bose stópki
i
pożegnałem wbite na igły
płaczące anioły niesione
wiatrem w niebieskie obłoki
zadrżały spłoszone ręce
zawiodła powieka
wtedy powiedziałaś
nie bój się maleńki
kiedyś powrócą prawdziwe twarze poetów
autor
Jutta
Dodano: 2017-01-22 08:57:27
Ten wiersz przeczytano 1338 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
Poruszający przekaz...
+ Pozdrawiam
Bardzo dobry, poruszający wiersz.
wszystko kiedyś wraca w pamięci .. i poetów czas też
wróci ..
Chwyta za serducho.
Podoba się.
Wzruszający wiersz...
Pozdrawiam serdecznie:)
Poruszyłaś i to bardzo
Pozdrawiam serdecznie :)
Kiedyś pewnie powrócą, ale kiedy? :) Pozdrawiam
serdecznie +++
Bardzo smutny i poruszający wiersz...Wojna-abyśmy
nigdy nie musieli być jej ofiarami...Pozdrawiam
Jutto...
Dobry wiersz. Bardzo.
Miłej niedzieli, Jutto.
Piękny wiersz Jutto. Westchnęłam... Pozdrawiam
serdecznie.
Bardzo smutny wiersz.Tego się nie da
zapomnieć.Pozdrawiam.
Dobry, poruszajacy wiersz, potrzebny.
Pozdrawiam:)
Ten wiersz Jutto tak pięknie
i wzruszająco napisany, w szcze-
gólny sposób trafia do mnie,
gdyż byłem jedną z ofiar wojny.
Żyje, lecz fizyczny i psychiczny
ból pozostał do dzisiaj.
Moc serdeczności:}
Tu zgadzam się z Halinką
Pozdrawiam Jutta
Człowiek człowiekowi zgotował taki los,trzeba pamiętać
,mówić i żyć z nadzieją na lepsze jutro...pozdrawiam