...I niech tak będzie...

Słyszę niepokój całego świata
Niepewność lepką i drżącą
Zamknietą w ludzkich dylematach-
-Dawcą być czy lepiej biorcą?

Słyszę tę rozpacz tysięcy matek
O dłoniach porżniętych pracą
Gdy nie ma dzieciom co włożyć do gardeł
I gdy tylko w snach się bogacą...

I słyszę też często jęki kalekich-
Tych bez miłości i tych bez oka
Którym sam Bóg odmówił opieki
Marzących o tym, by widzieć i kochać

A najwyraźniej słyszę lament nieba-
Zmeczonego błaganiem o zmiłowanie.
To jemu najbardziej cudu potrzeba
By boską nieśmiertelność zamienić w konanie....

autor

rudaskwa

Dodano: 2005-02-10 15:06:42

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie