...i tak odwracalnie i...
kiedy wielka rzesza ludzi
w licznych swoich wędrówkach
zmienia miejsce zamieszkania
tęsknotę rodzi serca rozbicie
jak po wojnie lub upadłej reformie
nie jeden niczym pogoda nie wraca
ze słowem w związku kocham
co szczęście radości dać miało
dzisiaj bez miłości chłód się panoszy
spadkiem uczucia tłocząc obojętność
nieszczęśliwych lat w słowach przeżyć
siły tracąc w dotkliwym życiu
z nieludzkich czynów zyskując samotność...
autor
nea
Dodano: 2014-09-12 06:42:36
Ten wiersz przeczytano 676 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
powiem podobnie jak Andrzej:
życie człowieka jest
jak g.... na kole
bo raz jest u góry
a raz jest na dole...
może kiedyś zamieszczę mój stary wiersz rozwijający te
słowa:)))
pozdrawiam pięknie:)))
w:) jeszcze raz dziękuję jak też pozdrawiam i
słoneczny:)przesyłam:)
Takie jest nasze życie.Pozdrawiam:)
samo życie, raz na wozie raz pod wozem:) miłego
wieczorka
Bardzo realistyczny wiersz,a co do samotności,bywa,że
ją mamy również i we dwoje,samotność bywa, też twórcza
i z wyboru...
Pozdrawiam serdecznie:)
czasem sami wybieramy samotność bo tak łatwiej a potem
robi się strasznie nudno...
dobra refleksja
pozdrawiam
w:)dziękuję jak też pozdrawiam i
słoneczny:)przesyłam:)
Takie jest życie coż tuu wiecej dodac... pozdarwiam
oj, oj - niekoniecznie musi być nieludzkość czynu, by
przyszła samotność synu.
szukamy daleko a bywa w zasięgu ręki,dobrego dnia
Prawda, gonimy za lepszym, a gubimy to, co najlepsze.
Pozdrawiam☺