Ida badź jak ryba/ Autoportret...

Dla kumpla z druzyny autroportret liryczny

Była raz sobie nieduża dziewczynka

Brunetka w moro odziana

Z uśmiechem na twarzy wojskowo-romantyczna

Przez świat przebiegała



A imię jej brzmiało Gaduła

Bo buzia wciąż trajkotała

Jak karabinek maszynowy

O tym.... O tamtym... O siamtym...

Bo każdy temat dobry....



I wszyscy wciąż wątpili

Jak długo można tak nawijać?

Z uśmiechem odpowiadała

Ze każdy temat dobry....



I dnia pewnego propozycje dostała

Od mężczyzny wysokiego:

O Ida bądź jak ryba!

Przez chwil kilka cicha

Niech cisza świat ogarnie.



A ona na to...

niemożliwe

autor

Idka

Dodano: 2007-10-31 16:28:45

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie