Idę

Chce iść z Tobą parkową aleją skąpaną w słońcu
Gdzie pod stopami szelest złotych jesiennych liści
Obok Ty i moja dłoń w Twojej ogrzewana miłością
I nie straszny nam wiatr i deszcz co z nieba pada
Nie straszny nam śnieg w zaspach i mróz malarz
Jednym kolorem tworzący na szybach ogrody snów
Miłość nasza jak tarcza chroni nas przed światem
Odsuwając troski a kolorami malując marzenia
Nawet szarość jesieni późnej i biel zimy srogiej
Jest w tęczę ubrana malowaną serc pędzelkiem
Zgodnie dobierającymi kolory i kształt obrazu
Marzenie to czy cud – zapyta ktoś
A to tylko życie nasze tak splecione
Owinięte w papier z pragnień
Wstęgą szeroka uczucia jednego

autor

Linda80

Napisany: 2006-10-10 Dodano: 2007-04-23 00:20:56

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie