Idealistka.

Adamowi.

Skazana na zagładę,
nie bez broni i nie uzbrojona,
Zawieszona w powietrzu
bo dla ziemi za ciężka

Nie uronię łzy
gdy ktokolwiek z Was będzie odchodził
szukając czegoś
co ja głęboko w sobie chowam
całe życie

nadzieji

Nie zapiszę
ani jednej kartki w pamietniku
czekając na powrót
tych, którzy nie znają własnej wartości

siebie

Bo wiem kim jestem
gdzie idę i o czym śnię,
Wiem jak długo walczyć mogę
by przegrać z własnym życiem
na końcu mojej drogi.

Wiem
kim jestem
i taka pozostanę.

Pozostając sama dla siebie
człowiekiem.

I mamie. Mojej wiernej czytelniczce.

autor

Immoral.

Dodano: 2007-06-22 19:05:18

Ten wiersz przeczytano 478 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie