Idzie zima
Stalowe chmury wiatr rozgarnia,
płaczą z ołowiu żołnierzyki
zebrane tłumnie w niebnych armiach.
Listopad szarym skrzydłem przykrył
złoto, i chociaż na topliście,
tonie w kałużach razem z deszczem.
Klony kołysze wiatru przyśpiew,
wieści o zimie w dłoniach niesie
zieleń (przestała się uśmiechać),
w gawronich chmarach myśli grzęzną
Kocham, nie może z wiatrem przepaść,
odkąd jesienie spędzasz ze mną.
autor
Stella-Jagoda
Dodano: 2014-11-20 10:12:40
Ten wiersz przeczytano 2949 razy
Oddanych głosów: 63
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (62)
Bardzo ładny. Pozdrawiam serdecznie
Śliczny wiersz Ewuniu
piękny jesienny obrazek...
Śliczny wiersz Ewuniu a już wspaniale znalazłaś
miejsce na żołnierzyki ołowiane.Pozdrawiam serdecznie.
Życie nam mija patrząc ze śmiechem,
jak zakręceni szukamy drogi.
Ten szczęśliwy,
Kto szczerze wierzy,
Że od nas samych
Radość zależy ...
osobiście lubię zimę .
Nie lubię zimy, ale skoro dzięki niej powstają takie
wspaniałe wiersze, to gotów jestem ją pokochać.
Klony kołysze wiatru przyśpiew - pięknie piszesz - na
pewno będzie wam dobrze w długie jesienne wieczory
Pięknie. Z Twoim wierszem czekamy na zimę.Pozdrawiam
serdecznie:)
Jesień na kochanie gniewać się nie będzie
dzięki Ewuś za szczerość i gicio...a teraz jak? :)))
Mimo wiatru deszczu kraczących wron kochaj bo życie
takie krótkie
Żołnierzyki z ołowiu są bardzo interesujące. Cały
wiersz udany.
powolnymi kroczkami:)
Bardzo malowniczo słowami nakreślony obraz.
Pozdrawiam.
Ten nawias w ostatniej zwrotce jest według mnie
całkiem niepotrzebny.
Witam czarodziejkę opisową.