Ikar

Dla mojego pokolenia....

Ja chce w górę tato drogi,
Ciągle w czynach swoich srogi,
Ciągle karzesz i zabraniasz,
Od zaszczytów mnie ochraniasz.

Być jak ptak w swej złotej zbroi,
Iść na przekór bramom Troi,
Bez instynktu wzlecieć w chmury,
Z ofiarnością w kres ponury.

Moje miejsce tato w niebie
Czas rozsławić Słońce, siebie,
Jam zdobywca, ja zasłynę,
W tchnieniu śmierci wnet odpłynę.

Ranie piórem struny wiatru,
Sunę na przód, rytm do taktu,
Łopot skrzydeł, żar jasności,
Ból w mej piersi wnet zagości.

Spadam w cienie wszystkich wkoło,
Sam jak palec, w trawie zioło,
Być kimś chciałem, żywy grób,
Mych ambicji, młody trup.

Chcemy w górę Ojcze drogi,
Za swe rany, czyny, trwogi,
Za odwagę, honor, męstwo,
Daj wytchnienia, weź męczeństwo.

Odrobina lekcji historii "powstańczej"...

autor

atom260589

Napisany: 2008-03-31 Dodano: 2008-03-01 16:57:00

Ten wiersz przeczytano 429 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie