Jak pies

Wyrwałaś mi serce i założyłaś obroże.
To taka kłódka z obietnic i fałszu.
Na każde skinienie twe i zawołanie,
Przybiegam zdyszany i chętny do zabaw.
Wierzyłem, że każdą rzuconą przez Ciebie piłkę,
Będę mógł zdobyć, odnaleźć i ofiarować tyko tobie.
Miałem nadzieję że każda podniesiona w górę łapa,
Będzie dla Ciebie czymś więcej a niżeli tylko upomnieniem się o krople szczerej miłości.
Że miłość do Ciebie będzie magią....
Dzisiaj przychodzisz i zabierasz mnie na spacer,
Ubierasz kaganiec, bym za dużo nie szczękał,
I smycz, by mieć mnie ciągle przy nodze.
W rytm marsza idziemy...
Ona, dobra pani, Ja „wierna suka”...

Upust emocji i uczuć...

autor

atom260589

Napisany: 2008-03-22 Dodano: 2008-03-23 13:06:52

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Monolog Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie