IN ARTICULO MORTIS *

Drzewa umierają, często w samotności,
Chociaż lata rosły i cieszyły oczy
Czasem usychają - może ze starości,
Nikt tego nie zmieni, tak życie się toczy

Kiedy stary ojciec pracy się poddaje,
Nie mogąc jak dawniej wydajnie pracować
To bardzo się męczy bo serce ustaje
I przed Białą Damą nie może się schować

Nie zmienisz pór roku, one przemijają,
Robimy się starsi, rok po roku schodzi,
Ręce już mniej sprawne chociaż się starają,
Pozostanie smutek gdy przyjdzie odchodzić

Jeżeli do oczu śmierć zaglądać będzie,
Przerwie mi w połowie troski codzienności
Miej Panie mą prośbę, jeden raz na względzie,
Abym nie odchodził nigdy w samotności.

* In articulo mortis ( łac. )- w obliczu śmierci

Jan Siuda

autor

najdusia

Dodano: 2012-07-12 10:32:26

Ten wiersz przeczytano 882 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie