Inspiracja

Dla każdego poety...

Jest mrokiem mej świadomości.
Dostarczając mi jedynej radości.
Legnie u mego boku tak samo zraniona.
Kładąc pomoc na me ramiona.
Jest lekiem na wszelkie smutki.
Ból przy niej ustaje lub jest krótki.
Krzyczy w mej myśli.
By w noc ciemną znów się przyśnić.
Jest kwiatem o stu pączkach.
Trzyma mój ból w cudownych rączkach.
Bywa przy mym łożu śmierci.
Dziurę w głowie wciąż wierci.
Jest ostatnim powodem mego cierpienia.
Dostarczając codzień zapomnianego ukojenia.
Wypalając się już nie zanikam.
Gdy kolejny raz pośród zgiełku ją napotykam...
Jest tu...

autor

Cezary Juliański

Dodano: 2007-02-20 06:35:07

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie