iść dalej
trzeba iść dalej
nie zwlekam już jak kiedyś
gdy na pierwszym planie
obnażony z wiary czekałem na cud
pękła cienka nić
tak uleciało życie
odlatujących uczuć klucz
jak ptaki , spłoszone marzenia
trzeba iść dalej
resztkami sił nieudolnie pozbierałem
siebie w całość
stanąłem z ciemności lęku
w światło nowego dnia
wśród wichru zostałem zabrany
niczym Eliasz
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.