Iskierka nadziei

Pan Bóg uchylił jej nieba drzwi,
Małej istotce, w którą nie wierzył prawie nikt.
Powiedział: „Zbłąkana duszo idź na Ziemię by walczyć, cierpieć i przykładnie żyć.”
Poszła w siną dal,
Tam spalił ją cierpienia żar,
I jako ozdobę przypisał jej ciężką chorobę,
I chociaż była tak mała to nigdy się nie poddała,
Uśmiechała się przez łzy,
Wierzyła w najpiękniejsze sny i marzenia choć nie zawsze były możliwe do spełnienia,
Choć przyjaciół ma niewielu,
To trwają przy niej i pomagają jej dojść do upragnionego celu!
Najwyższy Panie, Boże Wszechmogący wysłuchaj jej próśb i modlitw gorących…
Wysłuchaj Panie szeptu wiatru i ptasich treli i tchnij w niej Boże iskierkę nadziei.

autor

kinga905

Dodano: 2010-06-23 17:16:54

Ten wiersz przeczytano 640 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie