iskra życia
pojawiasz się i znikasz
blaskiem Swym mnie wciąż zachwycasz
miłością Swoją wabisz zręcznie
kusisz szczęściem, wodzisz pięknem
los Swe zęby na mnie ostrzy
lecz ma wiara, siła, męstwo
ukazuje życia przęsło
tak od dawien dawna było
silny człowiek wciąż wygrywał
umiał smutek w Sobie zdusić
radość życia Swą ukazać
wydobywać uśmiech z duszy
w życiu radę Sobie dawać.
autor
Filon
Dodano: 2006-06-11 14:17:04
Ten wiersz przeczytano 441 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.