Istota
Gdy tak siedzę sama w nocy,
myślę o tym, kim tak naprawdę jestem.
Na pewno córką, siostrą i przyjaciółką,
ale czy człowiekiem?
Żyję, dowodem na to jest mój oddech.
Jednak życie to jest nieprawdziwe jak
poezja.
Puste, samotne, wypełnione nieustającą
modlitwą.
Lecz wystarczy jedno uderzenie Twojego
małego serduszka
a czuję, że żyję.
A razem ze mną Ty.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.