Istota duszy
Tyle istot ma pragnienia,
Tylu błąka się bez cienia.
Jakie szczęście zostać drzewem,
móc wylewać żale w glebie,
bądź pozostać małym ptaszkiem
i opierać się na niebie.
Jak to łatwiej zabrać oddech,
znając duszy swą potrzebę.
Czego moja dusza pragnie?
Może w końcu powie wiem, już wiem...
KTC
autor
Mo Cuishle
Dodano: 2006-01-20 19:30:22
Ten wiersz przeczytano 615 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.