Istota z ognia
Istota z ognia narodzona,
płomieniem będzie życie sławić.
I prędzej w ogniu sama skona,
niźli pamięci czas przestawi.
Trawiona żarem pozostanie,
w dymach istnienia zachowana.
Jako miłości snu przesłanie,
jako miłości część poznana.
Istota z ognia żyć tak woli,
ciepłem tęsknoty otulona.
Bo to uczucie ją wyzwoli,
służąc jak tarcza i osłona.
Niszczone chwile chce zachować,
w dumie pamięci uniesieniem.
Jako miłości tęskne słowa,
jako miłości przypomnienie.
Istota z ognia narodzona,
do swoich uczuć jest stworzona…
autor
Grand
Dodano: 2009-11-02 10:11:50
Ten wiersz przeczytano 490 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
istota z ognia...brzmiało strasznie ale wiersz świetny
Trawiona żarem pozostanie,
w dymach istnienia zachowana.
Jako miłości snu przesłanie,
jako miłości część poznana.
ta zwrotka jest najważniejszą cześcią tego utwru.
Zauroczył mnie ten wiersz. Jestem absolutnie zgodna z
jego przesłaniam. Już pierwsza zwrotka jest puentą.
Mam tylko zastrzezenia do gramatyki trzeciego wersu
3-ciej zwrotki.Tam chyba powinno być: Bo to uczucie ją
wyzwoli... W oryginalnej formie jest dla mnie mało
zrozumiałe.Reszta bardzo ładna.Pozdrawiam