ja inną ścieżką z innymi

na starość czyżbym zgłupiała do reszty
życie daje mi razy a ja maluje na szkle
modlić się o zdrowie – powiadają młodzi
a nie wpatrywać się w paletę na duszy dnie

a ja tam szukam siły i to tak zachłannie
jakbym chciała na skraju mego łóżka
gonić motyle w jesiennym ogrodzie - ale
czy to wypada babci skakać jak kózka?

może i mają racie a może i nie – gdy

czuję się jak pies przywiązany do drzewa
gdy cierpienie między żebra się wdziera
a głos stanął w poprzek na strunach gitary
nie chcę się skarżyć - ani śladu przyjaciela

chcę tylko pokruszyć ciężar siłą słowa
wyrzucić za siebie niech rozwieje wiatr
by wpuścić do duszy lżejsze powietrze
i zakochać się nie licząc który to już raz

i niech mówią co zechcą i tak swoje zrobię
ja ścieżką za tymi co światło mają w sobie

autor

ESTERA60

Dodano: 2009-06-25 10:25:22

Ten wiersz przeczytano 602 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie