Ja, nałogowy wierszoholik

O Panie grzechem by było tu nie zagłądać

Kazdy pisanie traktuje inaczej w zaleznosci od ambicji
i potrzeb....nalog to niezbyt szkodliwy i sprawia tyle
radości....pisz i ciesz sie swoim talentem...a
publikowanie...no coż...sa gusta i guściki wiec albo
zostaniesz sobą...albo......

Dobry wierz i madre rozważania na temat włsnej
twórczosci.

Szanowny autorze bez względu na odpowiedź jaką sobie
dasz i tak będziesz pisał.Dlaczego nie miałbyś dzielić
się z nami swoją duszą?Skoro dostajesz punkty to
znaczy że ktoś czyta twoje wiersze a ponad to należysz
do elitarnego towarzystwa ludzi wrażliwych i
utalentowanych.Czy to jest mało? Wiersz jest poprawnie
napisany na bardzo ciekawy temat.

zadałeś bardzo ciekawe pytanie pod wierszem i ono jest
bardzo intrygujące....pisanie a publikowanie wcale nie
chodzi w parze, choć nam się wydaje, ze jedno bez
drugiego nie działa.....i tak jest, jedno bez drugiego
nie chce działać......zazwyczaj czujesz potrzebę
pisania, ale potrzebna jest publika, by można było
nasz warsztat usprawniać...by poszukiwać czegoś
nowego.....prawdziwa potrzeba pisania jest tak mocna,
ze choć ostra krytyka rzuca Cię na kolana i łamiesz
ostatnie pióro z okrzykiem - już nigdy!, to
wracasz...wracasz jak narkoman.....czołgasz sie z tymi
swoimi słowami...skręcasz jak piskorz, ale
tworzysz......lepiej i lepiej i...dla NICH.....dla
czytających......i właśnie w tym jest najwięcej
przyjemności w poezji....i wcale nie jest prawdą, ze
piszesz sercem.....a guzik....piszesz, Tworzysz,
kombinujesz, co by tu jeszcze wymyślić, by się
spodobało....to jest motor piszących...ciekawa jestem
twego zdania na ten temat.....

Każdy ma swoje takie rozważania nad sensem swojego
pisania...czy też kto czytać będzie,czy jest to komuś
potrzebne.A skoro pisać już zaczęliśmy,to pasję swoją
weną otworzyliśmy...bardzo pięknie,mądrze i poetycko
to napisałeś...śliczny wiersz..

Jeśli jesteś poetą, to się nad tym nie zastanawiaj ,
po co zresztą .Masz talent , bo się go czuje , pachnie
inaczej, trzęsie plecami kapie kroplami …masz i
już. Ja czytam Twe wiersze ale dziś ośmielam się o tym
powiadomić, Ciebie Wielki Poeto, że piszesz o
wszystkim ,piszesz dobrze warsztatowo i że się
naprawdę starasz. Daję Ci szóstkę.I dość zastanawiania
i do kolejnego spotkania. Przeżyj swe delirium ale
takie w ekstazie raczej

Różnie to bywa z tą poezją, u Ciebie również, raz
lepiej raz gorzej, chociaż przeważnie jest co
poczytać, nad czym się zamyśleć a czasami uśmiechnąć,
a to dostateczny powód ku temu aby się tymi wierszami
z nami dzielić.

Tajemnica tkwi w tym właśnie :
Wśród słów serca nikt nie zaśnie
Wznosi się wysoko Dusza
Bo wiersz ten pieści i wzrusza.
Przed autorem chylę czoło
Bijemy brawa wokoło !

tak to już jest z tym naszym pisaniem...jakąś potrzebę
tu zaspakajamy..może uznania...

No właśnie dokładnie tak; cieszę się jak małe dziecko
jeśli np. na gg pisze ktoś, że nie pisze sam wierszy
ale chce mi przekazać, że go rozbawilam, albo pyta czy
to w relu się działo, bo tak na niego wiersz
zadziałał.
Ten Pana akurat wiersz jest o wyjątkowej tematyce, a
napisany - pięknie, poprawnie , wg mojej oceny.

Czytać zacząłem z grymasem na twarzy, kończyłem z
zainteresowaniem. Wybacz mi Boże, że jestem draniem i
nie potrafię kojarzyć?!

każdy piszący marzy o tym by ktoś to przeczytał i
zapadł za swoim przesłaniem komuś w serce lub w dusze,
bo niby piszemy dla siebie , ale jest nam miło
kiedy...

takie ładne rozważania nad sensem pisania a dusza w
wierszu sama się odsłania pisze bo to jest radość
miłość i potrzeba.Pięknie w wierszu o tym i swada
lekkość operowania słowem Opublikowac!! Dobry w sensie
i formie

naprawdę bardzo dobry, dojrzały wiersz no i temat nie
banalny