Ja odchodzę...

Samotny wilk nuci swą pieśń
Do księżyca, który blade światło
ku mej twarzy śle..
Niewidzące oczy..
Nieme usta..
Zastygłe w pół kroku gesty...
Postać jakby wylana z wosku.
Samotny wilk..
Samotna łza na policzku...
Podchodzę na sam skraj przepaści...
Rozkładam dłonie jak skrzydła
I całe życie to chwila...
I ja jak postać motyla
Teraz kamieniem się staje.
Teraz jestem wolna...
Samotny wilk nuci swą pieśń
A dla mnie pora
w dalszą drogę iść..
W stronę zachodzącego słońca..

....

autor

Chmurka27

Napisany: 2005-02-16 Dodano: 2005-02-16 16:28:35

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie