ja żyję!
Dotykam szczęścia
-ziemia rozstępuje się-
zniszczona Ja
(pod)upadam, targając za sobą
nieszczęść splot.
tak już spadam
zostawiając ślady.
Dobry Czas przychodzi.
ucieka w niepamięć
dzień wyrzutów sumienia.
strzępi się i już nie istnieje.
wysoko wspinam się i
ŻYJE.
autor
dziubek juziowy
Dodano: 2004-06-19 15:45:27
Ten wiersz przeczytano 485 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.