Jak?
popr.2
jak mam zważyć duszę
objąć Wszechświat cały
trzepotem powieki
sen zrzucić o świcie
ostudzić emocję
w filiżance kawy
w nabrzmiałych uczuciach
rozsądek usłyszeć
jak samotnym słowem
cofnąć czas o chwilę
odzyskać nadzieje
dawno utracone
odnaleźć perełkę
co się w głębiach kryje
czarne myśli przewlec
na właściwą stronę
jak przetrwać cierpienie
gdy tchnień braknie w piersi
wszczepić wiarę w serce
wyschnięte od złudzeń
zgłodniałe pragnienia
w marzeniach uwięzić
wziąć na swoje barki
grzechy także cudze
prawda przesłonięta
poznania woalem
dla mnie jest zakryta
nie znam odpowiedzi
lecz wierzę że kiedyś
odpowiedź ustalę
choć na jedno z pytań
które w głowie siedzi
Komentarze (9)
Świetnie rytmiczny wiersz i temat dobrze poprowadzony,
aż do idealnej puenty. Pozdrawiam :)
No właśnie JAK to z tym jest!?Prawda jest jedna
,kiedyś do niej dotrzesz,skoro bardzo nęka:))Ładnie
inaczej niż zwykle:)Pozdrawiam:)
Przyznaję się że nie wszystkie Twoje... przeczytałem
ale z tych co... - najlepszy
Wlasciwie to pierwszy twoj wiersz ktory mial cala moja
uwage, niezla metaforyka, szczegolnie z przewlekaniem
na prawidlowa strone, to Moj drogi jest bardzo dobrym
porownaniem. gratuluje.
no w puencie(a o to sie balam) zaskoczenie, a balam
sie wlasnie ze go nie bedzie, delikatnie przeskoki
miedzy wersami, totez nie chcialam mowic hop zanim nie
przeskoczysz:)
a moglam smialo:)
Pozdrawiam
Wiara czyni cuda.
Dobry wiersz.
Pozdrawiam
Świetny wiersz!!!
Bardzo mądre pytania, świetnie przedstawione.
Odpowiedzi znajdziesz, czego życzę.
Pozdrawiam serdecznie :)
"odnaleźć perełkę
co się w głębiach kryje"-bardzo ładne
Mnóstwo pytań, zgrabnie ujętych.
Dobrze się czyta. Miłego dnia.