jak kwiat bez rosy o poranku

zapaliłam świeczke na grobie
utraconej mojej miłości
w moim sercu na dobre
szary pomnik zagościł

chciałam spalić wszystkie wspomnienia
zapomnieć o tym co bolało
uciec od tej przeszłości
od tego co zostało

bezbarwnymi palcami czasu
próbowałam załatać rany
lecz czy znikniesz na dobre?
w snach nie powołany?

w bezsensownym tym ciszy trwaniu
w tych ciemniejszych nocach bezgwiezdnych
we mgłach we łzach konaniu
znajdę siebie i zwiędnę
(jak kwiat bez rosy o poranku...)

autor

goodblondi

Napisany: 2007-06-20 Dodano: 2007-06-20 00:18:11

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie