Jak mocno tęsknię

Witam znajomych jeszcze żyję ale w koło groza .Wczoraj zmarł dyrektor muzeum młody chłop 52 lata.

Jak mocno tęsknię do takich dni,
które niedawno przecież były,
w nocy to czasem mi się śni,
że chyba już wróciły.

Idę ulicą pełno ludzi,
radośnie się uśmiechają,
nie mają masek już na buzi,
i ręce sobie podają.

Ulicą idą miłe dzieci,
za rękę dziadków trzymają,
i jakoś słonko wesoło świeci,
ptaszki radośnie śpiewają.

A w telewizji nikt nie podaje,
ile się znów zaraziło,
ile z rodziną to się rozstaje,
ile nas dzisiaj ubyło.

W szpitalach sale puste stoją,
respiratorów już nie ma,
i ludzie wcale się nic nie boją,
radość im buzie rozgrzewa.

Sygnał karetki już zapomniałem,
a cisza wszystko przygniata,
że świat się teraz na stare zmienił,
że brat znów kocha brata.

Kiedy przy stołach rodzina siada,
wesoło się uśmiechają,
każdy szczęśliwy coś opowiada,
a nie w telefon zerkają.

Że byłem w kinie pełnym ludzi,
potem na piwko skoczyłem,
gdy pogotowie głośno zawyło
i znowu się obudziłem.
10-11-2020 Kubacki J

autor

kuba-winetu

Napisany: 2020-11-10 Dodano: 2020-11-10 12:25:36

Ten wiersz przeczytano 853 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie