Jak nas to męczy

Ciągle słyszymy słowa...żądamy,
więcej nam dajcie, jednym skinieniem.
A my co z siebie wskrzesać zdołamy,
tamując czkawkę z tęsknot marzeniem.

Chęciami piekło jest brukowane,
tych to w nadmiarze każdy posiada.
Usta wciąż miodem pozapychane,
w zanadrzu krzyki, biada ach biada.

Judzić umiemy jeden drugiego,
gniewać za daty, historię losu.
Lecz by okazać trochę dobrego,
już nie umiemy drąc z głowy włosy.

Ręka na zgodę choć wyciągnięta,
cofa zgaszona głupoty śmiechem.
Lepiej o krzywdach dawnych pamiętać,
które wracają błazeńskim echem.

Chcemy najwięcej, prawdy żądamy,
patrzcie jak męczy nas to cierpienie.
Tylko te głosy wydać zdołamy,
tak nas oplotło marzeń pragnienie.

autor

Grand

Napisany: 2009-08-31 Dodano: 2009-09-04 13:01:01

Ten wiersz przeczytano 590 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie